Oude Vos of Jonge Wolf ?
Ik zit op de bok; en sta in de machinekamer; en schrob ook nog het dek. Na 14 jaar samen de toko getrokken te hebben sta ik er nu alleen voor. Maar niet voor lang. Want de interne collega’s maak ik mede aandeelhouder. Ieder een pakketje aandelen naar anciënniteit en bijdrage aan de organisatie. Dus krijgen ze niet alleen betaald voor hun inspanning, maar nu ook voor het resultaat. Op korte en lange termijn. Aandeelhouder zonder de risico’s van het ondernemerschap. Of dat een goede zet was zal moeten blijken. Na 11 jaar stap ik ook weer het kernproces in: Kandidaten bellen, sollicitatiegesprekken voeren, cv-tje aanpassen, voorstellen bij de klanten, op gesprek bij de klanten, deals sluiten, contracten maken, gedetacheerden begeleiden, netwerk opbouwen. En dat naast alle werkzaamheden die daarvoor al een full-time omvang hadden. Nee, het bleef niet bij 40 uur in de week. En dat is een understatement. Maar goed, de inspanning werpt wel z’n vruchten af. En na 3 maanden keihard investeren in al die taken volgt de eerste plaatsing. En velen volgenden daarna. Een oude vos verleert zijn streken niet. Personeelsbemiddeling is net als fietsen: je verleert het nooit. En hoezo geen goede beschikbare technici? En hoezo geen goede klanten die bereid zijn deze in te huren? Hoezo moeilijk? Ja, als het makkelijk was kan iedereen het en is er geen geld aan te verdienen. Het was even wennen aan Linkedin, maar oh zo handig. Zelf heb ik dan geen account en nu nog steeds niet overigens. Ik heb als oude vos de overtuiging, dat het persoonlijk, en dus telefonisch, benaderen van potentiële nieuwe medewerkers en klanten nog altijd tot het beste resultaat leidt. Niks InMail, niks Whatsapp, niks Emailbommen. Nee, ik zeg: “Pick-Up-The-Phone and START Dailing”! De oude vos is eigenlijk nog een jonge wolf: The Wolf of the Röntgenlaan. ‘t Klinkt niet, maar ‘t werkt wel. De wolf is terug in Nederland, van mij mag ie ook op kantoor.
