Wát voor jaar?
Het was gewoon een kut jaar en daar wil ik het bij laten. Of toch maar niet?! Want ik kan me de vraag voorstellen. Even een typering van een ondernemer: 1000 ideeën, 5 realisaties, 4 mislukkingen, 1 succes. Met andere woorden: Achter ieder succes schuilen mislukkingen. En die zijn óf niet zichtbaar óf worden verdoezeld. Zeker in het huidige Insta-tijdperk. Iedere succesvolle ondernemer is meester in het incasseren. Staat weer op en bedenkt iets nieuws. Gaat enthousiast aan de slag met het volgende. Dus we ontwikkelen onze eigen unieke applicatie verder en verder. En daaruit ontstaat TRIUS NEXT. Om een lang verhaal kort te maken: Alle initiatieven op het gebied van automatisering van het bemiddelingsproces leiden niet tot een verbetering van onze kernactiviteit. En dat frustreert behoorlijk.
Maar voor we iets nieuws bedenken incasseren we in december nog twee onverwachte wendingen: Trump wordt President en mijn waarde compagnon stopt er mee. Ik weet inmiddels hoe Hillary zich moet hebben gevoeld. Hoe Mark Rutte zich heeft gevoeld. In je onderbuik voel je het aankomen, maar je wilt er niet aan. En als het uur ‘U’ daar is en je de feiten onder ogen moet zien, dan komt uiteindelijk het moment dat het toch voelt als verlies. Je kunt ook te veel hebben moeten incasseren en als je dan net voor het moment dat je niet meer op kunt staan de handdoek in de ring gooit, is dat zwaar.
En ik? Ga ik wel door? Ik heb het me uiteraard terdege afgevraagd. Want doorgaan betekent in dit geval opstaan en gehavend de wedstrijd voortzetten. Gelukkig is er pauze: Kerst en Oud&Nieuw. En dan overlijdt George Michael op 26 december. Ook hij vervolgde zijn carrière heel succesvol solo nadat zijn duo (Wham) brak. En dat inspireert: schouders er onder, op de bok en aan de slag. Hoe heet het eerste solo-album van George Michael? Faith! En dat is wat ik heb voor de toekomst.
