Verliefd, verloofd, getrouwd.
Ik ben alweer 2 jaar single! Zakelijk wel te verstaan. Ik neem alle beslissingen zelf, ren van hot naar her, doe de verkoop, de administratie, de aangiften, neem nieuwe collega’s aan en neem afscheid van oude. Om maar eens een paar zaken te noemen. We doen aan teambuilding en we organiseren regelmatig leuke uitjes. So far so good. Of toch niet? Want alleen is maar alleen en dus ga ik daten. Maar waar vind je überhaupt een nieuwe zakelijk partner? Ik graaf in oude contacten en krijg hier en daar een goed bedoelde bemiddelingspoging om de oren. Ik snap nu wat singles zeggen na veel gedatet te hebben: ben er klaar mee. De nieuwe liefde komt toch onverwacht op je pad. En bewust ernaar op zoek gaan lijdt veelal tot teleurstelling. Dus na een aantal verwoede pogingen stop ik er mee. En precies op dat moment gebeurd het: een nieuwe compaan komt op mijn pad. We doen een zakelijk diner en er vinden heimelijke rendez-vous-tjes plaats op kantoor.
En zoals dat gaat bij oudere stellen: we legen eerst onze rugzakken. Daarna geven we aan wat we wel en niet zo leuk vinden in het zakelijk leven. Hoe we met mensen om willen gaan, hoe we de zakelijke toekomst vorm willen geven. En onder welke voorwaarden. Als je ervaren bent komen die vrij snel op tafel, omdat je weet dat het geen zin heeft om een beetje verder te daten als je er toch niet uit gaat komen. En wat blijkt: we hebben dezelfde ervaringen, we weten allebei wat wel en niet goed voor ons is, en heel belangrijk: ten aanzien van de toekomst zitten we op dezelfde lijn. Het logische vervolg: we pakken door en zetten een trouwdatum: In ons geval hét moment waarop mijn nieuwe compagnon mede-aandeelhouder wordt. En tot die tijd zijn we dus verloofd, waarbij we in de praktijk gaan testen of ons nieuwe partnership gaat werken: In goede tijden en slechte tijden. En die liggen voor ons zoals we zullen ervaren.
